Następnie łącznik masywu Wielkiej Kopy przechodzi przez Przełęcz Rędzińską, gdzie możemy podziwiać przepiękną panoramę okolicznych gór i dolin, kierując nas dalej do punktu docelowego - Wielka Kopa. Od najwyższego wzniesienia, odchodzi wiele bezimiennych ramion, kierujących się w stronę Doliny Bobru lub w stronę szczytów Czubata (705 m n.p.m.), Szubieniczna (700 m n.p.m.) i Kozie Górki (645 m n.p.m.).
Wzniesie to zbudowane jest ze staropaleozoicznych łupków serycytowo-chlorytowo-kwarcowych z pirytem, tufitów i amfibolitów. Skały w okolicach Wielkiej Kopy zawierają wiele minerałów, między innymi: piryt, piryton, chalkopiryt, sfaleryt, galena, jamesonit, fluoryt, syderyt.
Bogate złoża łupków serycytowo-chlorytowych z pirytem doprowadziły w XVIII wieku do powstania kopalni na jednym ze zboczy Wielkiej Kopy.
Wydobycie w drugiej połowie XVIII wieku szacowano na 5 tysięcy ton koncentratu, który zawierał do 9,5% siarki. W okolicznej Płoszczowie wytwarzano z niego siarczan miedzi i żelaza. Od 1852 do 1902 roku z surowca wytwarzany był również kwas siarkowy.
Wielka Kopa od dawana była ciekawym punktem widokowym na Sudety Środkowe.
W 1890 roku na górze stały ławki i schron, funkcjonowało również źródełko. Kiedy drzewa w okolicy wzniesienia były duże, wybudowano wieżę widokową o wysokości 15 m. Panorama z niej, jak opisują źródła, była wspaniała. Po II wojnie wieża się rozpadła i szczyt utracił część swoich walorów. Dziś, po przerzedzeniu drzew, widoki znów wracają.
